دارچین که با نام های داروچینی و درسیتا و غیره نیز شناخته می شود، نام علمی آن cinnamon است.
طعم دارچین تند، تلخ، قابض و شیرین است از گل، ساقه و پوست آن می توان به عنوان غذا یا دارو استفاده کرد.
مهمترین مواد مغذی موجود در دارچین به شرح زیر است:
کلسیم بیش از حد
مقادیر بالای منگنز
آلفا توکوفرول (ویتامین E) و آهن در مقادیر مناسب
مقادیر متوسط ویتامین ها
دارچین کیلویی منبع خوبی از منگنز است منگنز به عنوان یک کوفاکتور برای چندین آنزیم عمل می کند که ده ها فرآیند متابولیک مختلف را تسهیل می کند همچنین در جلوگیری از آسیب ناشی از رادیکال های آزاد شرکت می کند.
دارچین آسیاب شده منبع آهن فقط برای مردان است، نیاز زنان بیشتر از مردان است.
هر سلول بدن حاوی آهن است این ماده معدنی برای انتقال اکسیژن و تشکیل گلبول های قرمز در خون ضروری است. همچنین در تولید سلول های جدید، هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی (پیام رسان در تکانه های عصبی) نقش دارد.
لازم به ذکر است که آهن موجود در غذاهای با منشاء گیاهی نسبت به آهن موجود در غذاهای با منشاء حیوانی کمتر جذب بدن می شود با این حال، جذب آهن از گیاهان زمانی که با مواد مغذی خاصی مانند ویتامین C مصرف شود، مطلوب است.
دارچین به دلیل محتوای استثنایی آنتی اکسیدان ها، مواد معدنی و فیبرها، برای سلامتی ما ارزشمند است علاوه بر این، در بسیاری از نقاط جهان به عنوان یک درمان طبیعی در نظر گرفته می شود و در بسیاری از درمان ها به شکل جوشانده، دم کرده یا حتی اسانس ادغام شده است.
ادویه ها اولین غذاهایی نیستند که هنگام صحبت در مورد فیبر رژیمی به آن فکر می کنید با این حال، در کمال تعجب، فیبر بیش از نیمی از وزن دارچین آسیاب شده را تشکیل می دهد: یک وعده به اندازه 2 گرم دارچین (1 قاشق چایخوری) حاوی 1.3 گرم دارچین است.
فیبر توجه داشته باشید که مصرف 25 گرم فیبر در روز برای زنان 19 تا 50 ساله و 38 گرم در روز برای مردان هم سن توصیه می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.